Rozdział II. Służebności osobiste

Służebność mieszkania – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), art. 301-302. – Mający służebność mieszkania może przyjąć na mieszkanie małżonka i dzieci małoletnie. Inne osoby może przyjąć tylko wtedy, gdy są przez niego utrzymywane albo potrzebne przy prowadzeniu gospodarstwa domowego. Dzieci przyjęte jako małoletnie mogą pozostać w mieszkaniu także po uzyskaniu pełnoletności. Można się umówić, że po śmierci uprawnionego służebność mieszkania przysługiwać będzie jego dzieciom, rodzicom i małżonkowi.

Służebności osobiste są obciążeniem nieruchomości na rzecz oznaczonej osoby fizycznej. W swej treści odpowiadają one służebnościom gruntowym, jednak podmiotem uprawnionym nie jest każdoczesny właściciel gruntu władnącego, lecz osoba fizyczna. Często służebności osobiste pełnią funkcję alimentacyjną.Zakres służebności osobistej i sposób jej wykonywania oznacza się, w braku innych danych, według osobistych potrzeb uprawnionego z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego i zwyczajów miejscowych. Skoro służą one zaspokajaniu indywidualnych potrzeb uprawnionego, są niezbywalne i niedziedziczne.