ochrona przyrody

Otulina jest strefą ochronną graniczącą z formą przyrody i wyznaczoną indywidualnie dla tej formy w celu zabezpieczenia przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka (art. 5 pkt. 14 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 627 ze zm., dalej „ustawa o ochronie przyrody”).

Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP z 1997 r. ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw (w tym własności) mogą być ustanawiane tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie m.in. dla ochrony środowiska.

Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej –  naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.Ustanowienie użytku ekologicznego następuje w drodze uchwały rady gminy.

Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. Utworzenie parku krajobrazowego lub powiększenie jego obszaru następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, która określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, szczególne cele ochrony oraz zakazy właściwe dla danego parku krajobrazowego lub jego części.Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.

Ogólna charakterystykaSieć obszarów Natura 2000 jest stosunkowo nową formą ochrony przyrody, która została wprowadzona w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej i jest konsekwencją postanowień dyrektyw europejskich.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – Ustawa o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.), art. 43 i n.  –  Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe lub estetyczne.Ustanowienie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego następuje w drodze uchwały rady gminy.

Użytek ekologiczny – Ustawa o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz.

Rezerwat przyrody – Ustawa o ochronie przyrody  (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.), art. 13. -  Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

Park narodowy – Ustawa o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.), art. 8. - Park narodowy obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1.000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.

Park krajobrazowy – Ustawa o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.), art. 16. - Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.