Dział II. Treść i wykonywanie własności

Zgodnie z brzmieniem art. 151 Kodeksu cywilnego, jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nieuzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda.

Zgodnie z brzmieniem art. 152 Kodeksu cywilnego, właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych; koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie.

Zgodnie z art. 143 Kodeksu cywilnego w granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Przepis ten nie uchybia przepisom regulującym prawa do wód. Przy czym jak wynika z brzmienia art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami gruntowymi są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty).

Własność – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), art. 140. - W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą. Hasła kluczowe:własność, prawo własności, rozporządzanie rzeczą, uprawnienia właściciela rzeczy

Służebność drogi koniecznej – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), art. 145. -  Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna). Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości nie mającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić.

Prawo sąsiedzkie – zespół norm określających uprawnienia i obowiązki właściciela nieruchomości w stosunkach sąsiedzkich. Jego trzon stanowią artykuły 143-154 Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 1964 r.16, poz. 93 ze zm.). Wyróżnia się:przepisy ograniczające oddziaływanie na nieruchomości sąsiednie (art. 144 i 147 k.c);przepisy określające sposób korzystania przez sąsiadów z przygranicznych pasów ziemi (art. 148-150 k.c);przepisy przewidujące możność ustanowienia pewnych służebności (art. 145, 146 i 151 k.c);przepisy normujące problemy związane z granicami (art.

Immisje bezpośrednie – bezpośrednia ingerencja w sferę własności cudzej nieruchomości, np. poprzez kierowanie na skutek sztucznego urządzenia wody deszczowej z jednej nieruchomości na drugą. Immisje bezpośrednie są zawsze zakazane, stosuje się wobec nich roszczenie negatoryjne z art. 222 §2 k.c. bez jakichkolwiek ograniczeń występujących w art. 144 k.c. (do działań określanych jako immisje bezpośrednie art. 144 k.c. nie ma zastosowania).Hasła kluczowe:immisja bezpośrednia, definicja

Służebność drogi koniecznej może być ustanowiona na rzecz nieruchomości, która nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej (krajowej, wojewódzkiej, powiatowej lub gminnej) lub nie ma odpowiedniego dostępu do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich.Pojęcie drogi publicznej zdefiniowane jest w ustawie z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zgodnie z art. 2 tej ustawy, drogami publicznymi są drogi: krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne.

Służebności są ograniczonym prawem rzeczowym; stanowią obciążenie cudzej nieruchomości.