Ustawa o księgach wieczystych i hipotece

Hipoteka przymusowa, która uregulowana została w art. 109 i nast. ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 707 ze zm.), dalej ‘ustawa o księgach wieczystych i hipotece’, jest jednym ze sposobów zabezpieczenia wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym. Hipoteka przymusowa nie powstaje na mocy umowy czy też jednostronnego oświadczenia woli właściciela nieruchomości, lecz na podstawie złożonego przez wierzyciela wniosku z załączonym do niego tytułem uprawniającym do prowadzenia egzekucji.

Ogólna charakterystykaZgodnie z brzmieniem art. 682 ust. 1 ustawy  z dnia 6 lipca 1982 r.o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. 2001 r. Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.), dalej „ustawa o księgach wieczystych i hipotece”, w celu zabezpieczenia hipotekąkilku wierzytelności przysługujących różnym podmiotom, a służącym sfinansowaniu tego samego przedsięwzięcia, wierzyciele powołują administratora hipoteki.

Ogólna charakterystyka:Do hipoteki mają zastosowanie ogólne przepisy o ograniczonych prawach rzeczowych, znajdujące się w kodeksie cywilnym, z wyjątkiem art. 251 kc. Jednak przede wszystkim hipoteka uregulowana została w ustawie z 06.07.1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. Regulacja hipoteki uległa istotnym zmianom zawartym w ustawie z 26.06.2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych – Ustawa o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), art. 5-6.  – W razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie chroni rozporządzeń nieodpłatnych albo dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze.

Księgi wieczyste – Ustawa o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), art. 1. – Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości, które nie mają ksiąg wieczystych albo których księgi wieczyste zaginęły lub uległy zniszczeniu. Księgi wieczyste mogą być także prowadzone w celu ustalenia stanu prawnego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.Hasła kluczowe:księga wieczysta, definicja

Hipoteka przymusowa – Ustawa o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), art. 109. – Wierzyciel, którego wierzytelność jest stwierdzona tytułem wykonawczym, określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym, może na podstawie tego tytułu uzyskać hipotekę na wszystkich nieruchomościach dłużnika (hipoteka przymusowa). Jeżeli nieruchomość jest własnością Skarbu Państwa, hipoteka przymusowa może być ustanowiona w wypadkach przewidzianych w przepisach .Hasła kluczowe:hipoteka przymusowa, definicja

Hipoteka łączna – Ustawa o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), art. 76. – W razie podziału nieruchomości hipoteka obciążająca nieruchomość obciąża wszystkie nieruchomości utworzone przez podział (hipoteka łączna). Hipoteka na części ułamkowej nieruchomości obciąża w tym samym zakresie części ułamkowe wszystkich nieruchomości utworzonych przez podział.

Hipoteka – Ustawa o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), art. 65.1. W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).2.

Rękojmia wiary publicznej stanowi rozwiązanie kolizji między wymogami pewności obrotu prawnego a interesem osób, których prawa nie zostały ujawnione w księdze wieczystej. Art. 5 KWU mówi, że w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie chroni rozporządzeń nieodpłatnych albo dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze.

Zgodnie z art. 1 KWU księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. W księdze wieczystej ujawnia się więc prawa rzeczowe, czyli: własność, użytkowanie wieczyste i ograniczone prawa rzeczowe. Jednak zgodnie z art.