Radca Prawny

Wielu właścicieli posiada na swoich nieruchomościach słupy energetyczne, o których najczęściej wiedzą tylko tyle, że są i szpecą posiadłość. Mało kto potrafi powiedzieć, kiedy zostały postawione, przez kogo, na jakiej podstawie, a przede wszystkim – czy znajdują się tam legalnie. Kwestia legalności wcale nie jest taka oczywista, jak mogłoby się wydawać. Owszem, w latach PRL-u oraz w latach 90.

W Dzienniku Ustaw z dnia 27 marca 2015 roku opublikowano tekst ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 poz. 443). Jedną z istotnych zmian, jakie wejdą wtedy w życie, jest zniesienie konieczności uzyskiwania pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego, którego obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane.

Przed zakupem działki warto podjąć działania, które pozwolą uniknąć problemów trakcie budowy oraz uchronią Cię przed przykrymi niespodziankami.

Zgodnie z brzmieniem art. 151 Kodeksu cywilnego, jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nieuzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda.

Odpowiedź na pytanie, kto może być członkiem spółdzielni mieszkaniowej wskazują przede wszystkim przepisy art. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 1222), dalej ‘ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych’. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przepisy dotyczące członkostwa zawarte w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych należy rozpatrywać łącznie z regulacją w przedmiotowym zakresie zawartą w przepisach ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (tekst jedn. Dz. U. 2003, Nr 188, poz.

Zgodnie z art. 128 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.), dalej ‘ustawa o gospodarce nieruchomościami’, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw. Przy czym, jeżeli na wywłaszczanej nieruchomości lub prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości są ustanowione inne prawa rzeczowe, odszkodowanie zmniejsza się o kwotę równą wartości tych praw.

Hipoteka przymusowa, która uregulowana została w art. 109 i nast. ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 707 ze zm.), dalej ‘ustawa o księgach wieczystych i hipotece’, jest jednym ze sposobów zabezpieczenia wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym. Hipoteka przymusowa nie powstaje na mocy umowy czy też jednostronnego oświadczenia woli właściciela nieruchomości, lecz na podstawie złożonego przez wierzyciela wniosku z załączonym do niego tytułem uprawniającym do prowadzenia egzekucji.

Aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Wysokość przedmiotowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej co do zasady podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie.

Jakie są sposoby zniesienia współwłasności?Zniesienie współwłasności nastąpić poprzez zawarcie stosownej umowy cywilnoprawnej pomiędzy współwłaścicielami. Jeżeli jednak współwłaściciele nie potrafią uzgodnić sposobu zniesienia współwłasności – zniesienie współwłasności na następuje na mocy orzeczenia sądu (w trybie postępowania nieprocesowego).W obu przypadkach zniesienie współwłasności może odbyć się z zastosowaniem różnorodnych sposobów likwidacji stosunku współwłasności. Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują trzy sposoby zniesienia współwłasności, a mianowicie:podział rzeczy wspólnej (tzw.

Zgodnie z brzmieniem art. 152 Kodeksu cywilnego, właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych; koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie.