Michał Kuźniak

Wielu właścicieli posiada na swoich nieruchomościach słupy energetyczne, o których najczęściej wiedzą tylko tyle, że są i szpecą posiadłość. Mało kto potrafi powiedzieć, kiedy zostały postawione, przez kogo, na jakiej podstawie, a przede wszystkim – czy znajdują się tam legalnie. Kwestia legalności wcale nie jest taka oczywista, jak mogłoby się wydawać. Owszem, w latach PRL-u oraz w latach 90.

W Dzienniku Ustaw z dnia 27 marca 2015 roku opublikowano tekst ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 poz. 443). Jedną z istotnych zmian, jakie wejdą wtedy w życie, jest zniesienie konieczności uzyskiwania pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego, którego obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane.

Ustawodawca w coraz większym stopniu stara się dostosować procedury załatwiania spraw urzędowych do współczesnych realiów, wykorzystując możliwości, jakie daje Internet. Z chwilą podpisania przez prezydenta nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego z dnia 17 listopada 1964 r. [t. j. Dz. U. 2014 poz. 101, z późn. zm., dalej: k.p.c.] i szeregu innych ustaw (m. in. Prawa o notariacie z dnia 14 lutego 1991 r. [t. j. Dz. U. 2014 poz. 164, z późn. zm.], ustawy o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 29 sierpnia 1997 r. [Dz. U. 1997 nr 133 poz. 1376, z późn.

Specjalną strefą ekonomiczną jest wyodrębniona, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. 2007 r., Nr 42, poz. 274 z późn. zm.) niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych przedmiotową ustawą. Celem powołania specjalnych stref ekonomicznych było unowocześnienie i zwiększenie konkurencyjności polskiej gospodarki, poprzez rozwój sektorów zaawansowanych technologicznie.

Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP z 1997 r. ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw (w tym własności) mogą być ustanawiane tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie m.in. dla ochrony środowiska.

Drogą publiczną jest budowla wraz z obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem. Podstawową cechą odróżniającą drogę publiczną od innych dróg jest możliwość korzystania z niej przez każdego zgodnie z jej przeznaczeniem (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 listopada 2002 r., sygn. akt II SA/Po 297/2001, opubl.

Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej –  naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.Ustanowienie użytku ekologicznego następuje w drodze uchwały rady gminy.

Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

Rekultywację i zagospodarowanie gruntów reguluje ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jedn. Dz. U. 2004 r., Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.).Zgodnie z definicją zawartą w art.

Ogólna charakterystykaPark narodowy obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.